Yalnız başına intihar edilmez.
Kimse yalnız olmamıştır doğmak için.
Kimse de yalnız değildir ölmek için.
Ama
intihar durumunda, doğaya karşı kendi hayatından kendini yoksun etme
eylemine vücudu karar verdirmek için bir kötü varlıklar ordusu
gereklidir.
Ve inanıyorum ki son ölüm dakikasında, hep başka biri vardır, bizi kendi hayatımızdan yoksun bırakmak için.
İşte
böylece Van Gogh kendini mahkum etti, çünkü yaşamayı bitirmişti ve,
kardeşine mektuplarının sezinlettiği gibi, çünkü kardeşinin bir oğlunun
doğumu karşısında,
kendini beslenmesi gereken fazladan bir ağız olarak hissetmişti.
Ama
özellikle de Van Gogh sonunda kavuşmak istiyordu o sonsuzluğa, ona ki,
söylediğine göre, bir yıldıza giden bir trene binilir gibi gidilir,
ve hayattan kurtulmaya iyice kara verildiği gün binilip gidilir.
Bazı
bilinçler vardır ki, kimi günler, basit bir çelişki yüzünden
kendilerini öldürebilirler, ve bunun için deli, kataloğa girmiş deli
olmak gerekmez, tersine, sağlıklı olmak ve aklı kendi tarafında
bulundurmak yeterlidir.
Ben, benzer durumda, çoğu kez başıma geldiği gibi, bana "Bay Artaud, sayıklıyorsunuz" denilmesini duymaya bir cinayet işlemeden artık dayanamam.
Ve Van Gogh, bunun kendisine denildiğini duydu.
Ve bu yüzden gerildi boğazına, onu öldürmüş olan bu kan düğümü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder